Minoes, Mini, Minu en andere katse streken: De internationale receptie van Annie M.G. Schmidts Minoes (Lage Landen Studies (8))

‘Onder de meest vertaalde auteurs bevinden zich wereldwijd ook steeds meer kinder- en jeugdboekenschrijvers.’ Dit stellen Johan Heilbron en Nicky van Es in hun artikel ‘Nederlandse kunst in de wereld’ (2015). Even verder specificeren ze: ‘Van de veertig meest vertaalde Nederlandse en Vlaamse auteurs sinds 1960 bestaat volgens de bibliografie van de Koninklijke Bibliotheek ruim de helft uit kinder- en jeugdboeken.’ (Heilbron & Van Es, 2015, p. 39-40).
Het is opmerkelijk hoe in de drie aan literatuur gewijde hoofdstukken in het boek nergens dieper wordt ingegaan op die vertaalde jeugdliteratuur. Dat illustreert de perifere positie die de jeugdliteratuur nog vaak inneemt binnen de literatuurwetenschap. Toch biedt jeugdliteratuur een boeiend onderzoeksdomein, zowel voor de comparatieve literatuurstudie als voor het receptieonderzoek en de vertaalwetenschap. Dat bewijzen de verschillende bijdragen in deze bundel. In dit nummer van Lage Landen Studies focussen we op één boek en zijn vertalingen: Minoes (1970) van Annie M.G. Schmidt, de ‘echte koningin van Nederland’ (De Vries, 2001, p. 11). Dit heeft als voordeel dat in detail bestudeerd kan worden hoe een tekst in verschillende talen vertaald en in verschillende culturen onthaald wordt. Het onderzoek sluit aan bij het ruimere project ‘Het is niet onopgemerkt gebleven’. Circulation of Dutch Literature (CODL), waarin de internationale verspreiding van klassiekers uit de Nederlandse letterkunde wordt bestudeerd.