Een ladder tegen de windroos: Nederlands tussen Noord- en Zuid-Europa

MediterraNed ontleent haar bestaansrecht aan haar positie op de kaart van Europa en deze positie was de directe aanleiding tot het thema van de bijeenkomst: Noord-Zuid. Contacten en confrontaties. We zeggen Noord-Zuid, want het is gebruikelijk te beginnen bij wat bovenligt, maar Zuid-Noord is misschien historisch correcter, want we moeten de wieg der mensheid toch meer in het zuiden en (midden)oosten zoeken.
Het noorden figureert in deze bundel als een abstracte en afwezige plaats, maar is tegelijkertijd in de Europese context ook de plaats van herkomst van verschillende docenten en medewerkers. Ook is de tegenstelling, of het paar, Noord-Zuid niet los te denken van de andere richtingen op de windroos. In de eerste van zijn Charles Eliot Nortonlezingen, gebundeld in The Witness of Poetry (1984), zegt de Poolse dichter Czesław Miłosz dat de as Noord-Zuid eeuw na eeuw de wet heeft voorgeschreven, maar ook dat er tegelijkertijd een misschien meer exotische maar zeker niet minder invloedrijke as Oost-West heeft bestaan. Hij benadrukt zijn afkomst en persoonlijke positie in Europa ‘op de grens tussen Rome en Byzantium’. Wij zijn allen, op verschillende maar vergelijkbare manieren, betrokken bij dit thema en we zijn daardoor vaak gedwongen te reflecteren op de betekenisvolle tegenstellingen en verbanden die het uitdrukt.