«Útkall: Lífróður» by Óttar Sveinsson

Eftir að jeppa er ekið yfir sprungu á Langjökli í janúar 2010 á sér stað slys. Móðir og sjö ára sonur hennar falla niður í sprungu og festast á dýpi sem svara til átta hæða húss. Þegar þyrla og björgunarsveitir koma á vettvang virðast allar bjargir bannaðar.

Björgunarmenn síga niður í ótrúlega þrönga sprunguna þar sem þeir verða að athafna sig á hvolfi og í andnauð. Þeir geta talað við drenginn en ná ekki til hans. Stöðugt dregur af honum vegna ofkælingar. Móðirin svarar ekki. Hér heyja björgunarmenn kapphlaup við tímann – sannkallaður lífróður.

Tólf íslenskir síldveiðisjómenn höfðu verið hátt í viku í björgunarbátum í Norðuríshafi þegar fólk í landi fór loks að sakna þeirra. Allan þennan tíma lágu þeir hver um annan þveran í rammri síldarlykt á ísköldum og þvölum botni gúmmíbáta, þyrstir, svangir, skjálfandi og vonlausir í hrollköldu heimskautaloftinu. Skóveiki þjakaði flesta. Vatn var naumt og skammtað.

Skipbrotsmennirnir íhuguðu örlög sín ef þá ræki á slóðir soltinna hvítabjarna. Það var þeim þungt áfall þegar síldarbátur sigldi fram hjá án þess að veita þeim athygli. Neyðarblysin kláruðust nánast er þeir reyndu að gera öðrum skipum vart við sig og þeir reru lífróður í veg fyrir eitt þeirra. Þessi atburður, þegar Stigandi ÓF 25 frá Ólafsfirði sökk árið 1967, var upphafið að Tilkynningaskyldunni.